Even voorstellen… Jan Kluytmans

Wat is jouw rol in het zorgnetwerk?

In oktober 2021 ben ik hoofd van de afdeling Medische Microbiologie van het UMCU geworden en daarmee een aantal maanden later ook lid van de Stuurgroep van het zorgnetwerk. Antibioticaresistentie is al tientallen jaren één van mijn onderzoeksgebieden als arts-microbioloog en vanuit mijn vorige functie in het Amphia Ziekenhuis ben ik jarenlang nauw betrokken geweest bij Rezisto, het zorgnetwerk voor Noord-Brabant. Mijn eerste tijd hier in Utrecht ben ik vooral bezig geweest om alle spelers te leren kennen en inzicht te krijgen in hoe de regio georganiseerd is.

Waar ben je op dit moment mee bezig?

Op dit moment voeren we gesprekken met de laboratoria van de ziekenhuizen in de regio over betere samenwerking. Data-uitwisseling, onder andere m.b.t. resistente bacteriën, is een belangrijk punt binnen deze gesprekken. Bij het oprichten van de ABR zorgnetwerken is gekozen voor een regionale aanpak omdat patiënten zich over het algemeen tussen zorginstellingen binnen een regio verplaatsen. Het is dus belangrijk dat er regionaal zicht is op resistente bacteriën. En dat ze niet uit het zicht raken bij overplaatsing naar een andere zorginstellingen of naar de thuissituatie. Samenwerking tussen de laboratoria is een belangrijk onderdeel hiervan. Natuurlijk zijn er allerhande obstakels van o.a. technische en juridische aard waar een oplossing voor gevonden moet worden. Maar omdat we hier in Brabant al verder mee waren weet ik uit ervaring dat het mogelijk is. Hopelijk kunnen we de samenwerking tussen de laboratoria in Utrecht ook verbeteren. In het algemeen denk ik dat er in de regio nog veel kansen liggen op het gebied van samenwerking. Er is al veel bereikt op het gebied van kennisdeling. Nu moeten de volgende stappen gezet worden om gezamenlijk de verspreiding van resistente bacteriën nog beter tegen te gaan.

Wat hoop je te bereiken?

Eén van mijn doelen is het zichtbaar maken van de problematiek rondom antibioticaresistentie. Infecties en bacteriën zijn onzichtbaar en daardoor voelt het probleem ongrijpbaar voor mensen. Een probleem wordt beter beheersbaar als je het kunt meten. Denk bijvoorbeeld aan ATP-metingen in de schoonmaak van zorginstellingen waarmee objectief aangetoond kan worden hoe schoon of vies een oppervlakte is. Dit kan een probleem niet alleen tastbaar maken, het biedt medewerkers ook handelingsperspectief. Meetresultaten kunnen vergeleken worden. In de tijd binnen een instelling, maar ook met die van andere organisaties als je op dezelfde manier gemeten hebt. Zo kun je van elkaar leren. Meten creëert ook bewustzijn. Uit onderzoek is gebleken dat de actie van het meten met terugkoppeling van de resultaten op zich al verbetering oplevert. Soms zonder dat het duidelijk is waarom. Daarom ga ik graag op zoek naar een kwantitatieve insteek. Om de resultaten en de impact van activiteiten meetbaar te maken. Ik hoop hier binnen het zorgnetwerk ook aan bij te kunnen dragen.